Bomen zijn mooi en belangrijk. Ze geven kleur aan onze leefomgeving, bescherming en beschutting. Bomen geven voeding in de vorm van vruchten, noten en zaden.
Bomen nemen CO2 op uit de lucht en geven zuurstof af. Ze geven ons leven…
En, van bomen kunnen we mooie dingen maken waaronder huizen, meubilair en werktuigen.
Iedereen weet dit eigenlijk wel, maar ondanks dat we niet vaak bij stil staan bij hoe belangrijk bomen eigenlijk voor ons zijn, staan we nog minder stil bij het feit dat bomen zelf ook leven. En hoe?!
In mijn zoektocht en verdieping in het leven van bomen kwam ik een geweldige vrouw tegen op internet. Suzanne Simard. Zij is een Canadese wetenschapper en heeft in een presentatie bij TED (Een soort wetenschappelijk platform) uitleg gegeven hoe bomen met elkaar praten.
Voor de mensen die geen tijd hebben, willen of kunnen nemen om haar presentatie hier te zien, zij heeft echt wetenschappelijk bewezen hoe bomen informatie en middelen uitwisselen en elkaar nodig hebben te bestaan. Op het moment dat bladverliezende bomen in de zomermaanden meer CO2 opvangen dan ze nodig hebben, geven ze dit via een ‘netwerk’ onder de grond af aan naaldbomen die hier minder van kunnen opnemen. Andersom geven de naaldbomen weer CO2 af aan de bomen die hun blad verliezen in het najaar en op dat moment geen CO2 meer kunnen opnemen. Zo helpen ze elkaar het jaar door.
Nog mooier is het om te zien en horen dat ‘Moederbomen’ hun eigen nazaten herkenen t.o.v. andere bomen en haar eigen kroost van meer middelen voorziet dan de andere bomen. Daarnaast geeft een moederboom informatie door als zij afsterft om haar kroost weerstand te geven in toekomstige zware tijden.
Hoe gelijkwaardig is dit met ons eigen leven? En hoe mooi is de wetenschap dat als twee dierbaren van ons weer bij elkaar staan in de natuur met elkaar kunnen communiceren en in harmonie samen leven?
Zoals ik beschreef in het laatste couplet van mijn gedicht:
Wanneer ook jouw tijd is gekomen om te gaan
kom je dan lekker dicht bij me staan?
We zullen dan net als vroeger de stormen trotseren
en samen fantaseren
In ‘t licht van de volle maan!
Wie had verwacht dat bomen op zo’n harmonieuze manier samen leven? Zou het geen tijd worden dat we als mensen daar wat meer bij stil staan voordat we de kettingzagen starten en de bulldozers laten rollen?
Zolang wij mensen bestaan, hebben we hout nodig om te overleven. Het geeft ons beschutting, bescherming, voeding en warmte.
Dit zal ook altijd zo blijven, als we er maar bewust van zijn en de bossen helpen voort te bestaan, zodat ook de toekomstige generaties in dezelfde harmonie kunnen leven met de bomen als wij met de kennis van nu straks moeten gaan doen…..
Gelukkig leven we in een land waar heel veel mensen hier bewust van zijn en daarom hun steun geven aan de natuurbeschermers van ons land zoals de Landschappen, Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer. Gezamenlijk beheren zij ruim 500.000 hectare bossen en natuurgebied in Nederland. Gelukkig is de kennis onder de beheerders zo groot, dat wij ons hier niet snel zorgen om hoeven te maken.
Maar, als u voor de keus staat voor die nieuwe hardhouten vlonder in uw tuin, beschoeiing, meubilair etc, weet en wees dankbaar voor waar het vandaan komt, maar besef dat er met de kennis van nu ook alternatieven zijn….
Deel dit artikel:
